Bagan: Hobbelen achter de kont van het paard

31-11-2012
Voor vandaag hebben we via de receptie van het hotel een horsedriver besteld voor 9.00 uur. Nou, hij houdt i.i.g. niet van te laat komen, want om kwart voor wordt ik al gebeld dat hij voor de deur staat. We hebben net heerlijk (Myanmars) ontbeten en we waren van plan ons niet te haasten, dus zijn we op de afgesproken tijd buiten. Onze driver heet Win Ko en zijn paard ChoCho. De eerste indruk is meteen ok en we vertrekken vol vertrouwen. Al snel blijkt dat hij redelijk Engels spreekt. Hij zit al bijna 20 jaar in het vak, is in Old Bagan geboren, en heeft zijn leven lang in dit gebied gewoond. Hij kent het gebied dan ook op z’n duimpje.
We laten de route dan ook vol vertrouwen aan hem over. Dan ontpopt hij zich ook als gids. Bij de tempels gaat hij met ons mee naar binnen en laat ons de speciale zaken zien en vertelt heel veel over de tempels, pagoda’s, stupa’s en kloosters. Het is een bescheiden, rustige en aardige man en heeft gevoel voor humor. Dat past wel bij ons! We geven vlot aan dat we morgen nog een dag hebben, hij pikt snel op waar onze interesses liggen en we hebben een super leuke dag, gevuld met heel veel mooie vergezichten, dichtbijgezichten en we zien geweldige fresco’s uit de 11e t/m 18e eeuw voorbij komen.

Unesco heeft heel veel geld en tijd geïnvesteerd in het restaureren van dit groot erfgoed, maar is daarmee opgehouden tijdens het militaire regime. Er is redelijk wat klungelig gerestaureerd, maar het wordt nu weer met zorgzaamheid opgepakt met sponsorgelden, meestal uit omliggende Boeddhistische landen. We zien mensen met scheermesjes en engelengeduld de lagen vuil en stuc van de fresco’s schrapen.

Win Ko neemt ons vlak na een gezellige lunch, Myanmar style, waar hij zonder al teveel gesputter van mee komt genieten (dat doen chauffeurs en gidsen niet zo snel, uit bescheidenheid), mee naar zijn favoriete tempel. Het is inderdaad een prachtig exemplaar, met nog 3 originele, enorme teakhouten staande Boeddhabeelden. Bij een ervan vraagt hij, als we er vlak voor staan goed te kijken naar het gezicht. Hij neemt ons mee een paar stappen van het beeld vandaan en zie: de mondhoeken van de Boeddha gaan omhoog! Nog een paar stappen verder… en ja: een breed glimlachende Boeddha. Op de vraag of wanneer we er van buitenaf naar kijken, we hem dan ook kunnen horen lachen, schiet Win Ko enorm in de lach (ach ja, bij sommige dingen moet je er gewoon bij geweest zijn).

Na een voortijdig vertrek van een veel te drukke pagoda, waar alle toeristen een plekje proberen te bemachtigen om de zonsondergang te bekijken (ons niet gezien, het is toch bewolkt), spreken we met Win Ko af dat hij ons de volgende morgen weer om 9:00 op komt halen.

1-12-2012
En zo geschiedt.
We raken zwaar onder de indruk van de vergezichten waar we aan bloot worden gesteld vanaf de galerijen van de Dhammada Ya Zi Kan Pagoda, die we als eerste bezoeken. De zon breekt net goed door en de tempel zelf is prachtig, maar je ziet er zo ver je kunt kijken een landschap bezaaid met tempels en aanverwanten. Het ontneemt ons even de adem…
We tempelen lekker verder, genieten van het gezelschap en vooral de humor van Win Ko en zijn horsekart met ‘traditional airco’ en vandaag schuift Win Ko gewoon graag aan voor de lunch. Aan het einde van de dag, als we 'tempelmoe' zijn, zet hij ons nog even af bij een werkplaats waar laquerware wordt geproduceerd. We zijn er beiden niet echt weg van, maar als we eenmaal weten wat het produceren ervan voor werk én tijd in beslag neemt, kijken we toch met andere ogen naar de zwart-glimmende en rijk gedecoreerde bekers, kommetjes, doosje en serviezen. Misschien vinden we zelfs nog zo’n leuk exemplaartje dat ze hier na het eten op tafel zetten met theeblaadjes, gember en nootjes, als digestief…

Onze tourgide geeft vlak voor we bij het hotel aankomen aan dat hij twee hele leuke dagen heeft gehad en vraagt of we nog fut hebben om met hem naar de belangrijkste (hedendaagse) stupa van de gemeenschap hier in New Bagan te gaan kijken. Dat willen we wel! Het bouwwerk is in renovatie en om daar de uitkomst van zo lang mogelijk geheim te houden, zit het helemaal ingepakt in bamboe matten. Een grappig gezicht. We doneren wat geld voor een stukje bladgoud waar de stupa mee bekleed wordt en bezoeken dan de naastgelegen, natuurlijke vijver. Deze zit boordevol enorme meervallen en Win Ko koopt wat voer om ze te lokken. Het is een grappig schouwspel van over elkaar ‘struikelende’ vissen.

Dan nemen we hartelijk afscheid. De waardering is wederzijds; het waren twee fantastische dagen. Als je ooit naar Bagan afreist, zoek dan Win Ko (paardenwagen nummer 134) op!

Morgen vroeg op. Om 8.05 vertrekt het vliegtuig naar Thandwe, voor onze welverdiende stranddagen. Wéér genieten!