'Gone' to the beach

Gone-exploring, onze ontdekkingsreis door Myanmar loopt ten einde. Het is vandaag Gone to the Beach. De laatste etappe. We denken ook dat de interessante informatie over Myanmar op onze website nu af is. We hebben in het hotel in Ngapali geen Wifi, dus misschien horen jullie weinig van ons. Vóór we vertrekken gaan we nog een nachtje slapen in Yangon en in dat hotel moet het wel mogelijk zijn nog een berichtje te sturen. Dat hopen we tenminste, want we willen ook graag onze stoelen in het vliegtuig reserveren en de instapkaarten printen.

Vanmorgen zijn we héél vroeg opgestaan. We kunnen om 6.00 uur nog net een hapje eten. Kris voelt zich niet zo lekker en houdt het op een droog broodje. De chauffeur van Adventure Myanmar haalt ons om kwart over al op. Het vliegveld ligt maar op zo’n 20 minuutjes rijden. Daar worden we opgevangen door iemand van de organisatie, die voor ons incheckt, en ons later ook waarschuwt als we door de douane moeten. Handig toch, zulke jongens. Het kan gewoon niet mis gaan.
Ons vliegtuig vertrekt op tijd en heeft een tussenlanding in Heho, waar mensen met bestemming Inle-district en Pindaya worden afgezet, c.q. opgepikt. Dat gaat snel hoor. Binnen 20 minuten stijgen we weer op en voor tienen landen we al op Thandwe. Een wel héél klein vliegveldje aan de kust, waar de afhandeling door de douane snel gaat en de koffers al bij de bussen zijn gearriveerd voor wij er aan komen. Geruststelling, die van ons zijn erbij en niet per abuis in Heho uitgeladen (altijd weer spannend met een tussenlanding).

Om half elf arriveren we hier bij Lin Thar OO, een complex dat voornamelijk uit huisjes bestaat. Onze kamer is al schoon dus kunnen we er meteen in. We hebben zo gewoon een extra stranddagje. Onze bungalow is er een van 2 onder één kap, met een behoorlijk terras met makkelijke stoelen en een prachtig uitzicht op de tuin en de zee. Echt een ‘room with a view’, (a marvellous view dus). De slaapkamer is een balzaal en de badkamer prefereren we ver boven die van de luxe met bad van het hotel in Bagan, omdat hier niet de hele badkamer drijfnat wordt als je onder de straal gaat staan. Op deze plek houden we het wel een paar dagen uit. Dit is echt een prima plekje om onze reis af te sluiten.

Het hotel heeft strandstoelen op een verhoging langs het strand, en op het strand. Dus kan je – naast het eigen terras – ook nog kiezen: óf in de schaduw óf op het strand bivakkeren (maar dan moet ie wel gaan schijnen; vanmorgen heeft het hier wat geregend en het is nog aardig bewolkt). Het strand is echt zand, waar je heerlijk op kan lopen (zakt niet weg bij elke pas), of met je blote kakkies door het water.

We starten heel huishoudelijk: even wat spullen uit de koffer en wat dingetjes uitspoelen. Daarna gaan we op het grote terras een noedelsoepje eten. Ze hebben een uitgebreide menukaart en de prijzen zijn heel schappelijk. We zitten helemaal goed. Tenminste, als de ober wat meer zijn best doet om ons te begrijpen. Handen- en voetenwerk gaat soms wel eens mis. We nemen ons voor in het vervolg maar alles op de kaart aan te wijzen. En voor de veiligheid gaan we vanavond bij een van de grote resorts eten. Kristel heeft veel geslapen en is nog wat slap, maar moet wel wat eten. We durven het hier of in een klein restaurantje in het dorp niet aan. Meggy is een heel stuk gaan wandelen. De eetgelegenheid bij het resort (vlakbij) ziet er fantastisch uit. Ze is dus gaan vragen of ze ook open zijn voor niet-hotelgasten. En ja hoor, we zijn van harte welkom in het Sunset Resort. Het ziet er heel leuk uit en we gaan het zo proberen.

Oh ja, nog ff vermeldenswaard is het feit dat we onze kamer momenteel delen met een Gekko. Aan het plafond op het terras zagen we meerdere, en nu is er een gezellig bij ons ingetrokken.