Yagons drukte, markten en communicatieperikelen

Vandaag de drukte van een hectische grote puur Aziatische stad ervaren. We liepen een groot deel van de Lonely Planet walking tour door downtown Yangon. Een deel hadden we gisteravond op de terugweg van het restaurant al gezien, dus dat konden we overslaan. En dat is, vooral bij deze drukkende hitte, helemaal niet erg.
Allerlei geloven zijn hier vertegenwoordigd. Boeddhisten, Hindoestanen, Moslims, Joden, Katholieken en elke groep heeft z’n eigen kerken. Downtown staat dan ook vol met pagodes, tempels, moskeeën, synagogen en kerken.

Het is een wirwar van nauwe straatjes, en die bevinden zich binnen een netwerk van behoorlijk grote wegen. Ik telde vanmiddag 3 tweebaanswegen naast elkaar. We krijgen intussen handigheid in het oversteken. Je raakt er dus snel aan gewend. Maar het zal mij benieuwen wat het straks wordt als we in Mandalay wel met duizenden brommertjes tussen het drukke verkeer geconfronteerd worden.

Yagon is nou niet een stad om op vakantie te gaan. In een dag krijg je een goed beeld van het oude centrum met de vele drukke markten die zich over zowat alle straatjes verspreiden. Ze verkopen er van alles. Ook eten. We zijn heuse gebakken kevers tegengekomen, exotisch fruit ligt er naast ordinaire bloemkolen. De stapels dierlijke organen, die gekookt voor de bevolking hier een ware lekkernij schijnen te zijn, hebben wij maar even overgeslagen...

We zijn vandaag ook op de beroemde grotendeels overdekte Bogyoke Aung San Market met z’n 2000 winkeltjes geweest. Heel veel stoffen, antieke spullen, sieraden, schilderijen, huishoudelijke artikelen, lederwaren. Je kunt het zo gek niet bedenken. En tussendoor allerlei eetstalletjes. Zelf waagden we het om op een terrasje op een van de straatjes buiten te gaan zitten voor een heerlijke kom gevulde kippensoep. Een complete maaltijd. De uitbaters natuurlijk strijden om onze gunst, want het gebeurt hun niet dagelijks dat er ‘witten’ op hun kleine stoeltjes neerstrijken. Het was erg leuk, want er kwam natuurlijk een bonte stoet voorbij, en omgekeerd waren wij een bezienswaardigheid. Grappig.

Moe van al het slenteren in de drukkende hitte zijn we op weg terug naar ons hotel koffie met (cheese)cake gaan verorberen in een heel schoon en mooi restaurantje met airco. Dat was letterlijk en figuurlijk heerlijk bijkomen. Daarna nog even naar het internetcafé. Maar helaas, zo snel als vanmorgen de verbinding was, zo traag was het nu. Wat we ook probeerden, het lukte niet. Die poging hebben we dus ook maar opgegeven. Nu maar hopen dat we de nieuwe simkaart (voor gebruik hier speciaal aangeschaft) aan de praat krijgen. Het lukt ons niet erg en we gaan zo nog maar even bij de telefoonwinkel langs. Wie weet.
Anders wordt het wel erg moeilijk met de communicatie.

Zelf de website bijhouden lukte vanmorgen helaas niet, of we moeten iedereen aanraden een spoedcursus chinees te volgen. Gelukkig had Meggy haar kleine laptop mee en hadden we de tekst tevoren al in een worddocumentje gezet. Naar Marijke mailen lukte gelukkig wel. Ik we hopen dus maar dat zij het voor elkaar krijgt om onze website aan te vullen.