Klimmen tot 1100 meter voor kloosterovernachting

Na wat teleurstellend ontbijtje (ze doen zo hun best de westerlingen iets van een westers ontbijt voor te schotelen, maar ons kan het niet echt bekoren), werden we om 9:00 opgepikt door Jay Win (fonetisch vast heel correct), onze gids voor de tweedaagse trekking met overnachting in een klooster. Het leek alsof Jay Win kiespijn had, maar hij bleek op een betelnoot te kauwen. Een in Azië veelvoorkomend equivalent van de sigaret. Een noot, die samen met een of andere pasta in een blad gevouwen wordt, hetgeen pruimend wordt genuttigd en zorgt voor een mooie rode mond en dito tanden.

Ondanks het beroerde weer van de dag ervoor en de slechte voorspellingen, konden we van start met droog weer en zon. Ondanks dat taal wat lastig is, maar meer door zijn slechte uitspraak, toont Jay Win zich een onderhoudende, attente en gezellige gids. Onderweg vertelt hij van alles over de diverse gewassen en dorpjes die we doorlopen. Langzaam maar gestaag, beklimmen we de 1100 meter hoge berg die we over moeten om bij het klooster te komen. Tijdens de tocht bezoeken we een dame die van kleine zure appeltjes lekkernijen maakt die ze op de markt verkoopt. Zowel een gedroogde versie, als ook een versie ingelegd in suiker en chilipeper. Een aparte combinatie, maar beide versies zijn best lekker! Ook kunnen we even binnenkijken bij een theesorteerwerkplaatsje, waar een stuk of 20 dames de jonge blaadjes van de theeplanten kort koken, en dan sorteren voor consumptie. Deze thee wordt gebruikt om op te eten en met name verwerkt in salades.
In het schooltje dat we onderweg bezoeken wordt ijverig gewerkt. De kinderen laten zich nauwelijks afleiden door ons twee bleekscheten. Groep 1, waar de kinderen starten als ze 5 jaar zijn, is net bezig met Engelse les. Het is goed om te zien dat het hier doodnormaal is dat alle kindjes naar school gaan, zowel de jongens als de meisjes. In de meeste dorpen kunnen de kinderen ook basisonderwijs genieten. In kleinere dorpen, moeten ze soms een dorpje verderop. Het voortgezet onderwijs is echter een stuk verder weg, in Pindaya. Dat is 1,5 uur de berg af en aan het eind van de dag weer op.

Na een kleine omweg, van waar we een geweldig uitzicht hebben op het meer bij Pindaya, komen we aan bij de lunchplek. Een huis in een dorp, bij een familie die gastvrij hun woonkamer en keuken ter beschikking stellen voor de gidsen en hun klanten. Waar het allemaal vandaan kwam, geen idee, maar we werden getrakteerd op een maal met 3 soorten groenten, tofu en vis. Als toetje kregen we verse papaya. Het smaakte ons heerlijk! Net toen we klaar waren, kwam er een groepje van 6 personen uit België aan. Ze vertelden dat ze onderweg een flinke bui hadden gehad…en deze bleek ze te hebben achtervolgd. De hemel brak. We kregen thee, werden in luie stoelen geparkeerd en we vermaakten ons prima met het gadeslaan van alle bedrijvigheid de andere gasten te verzorgen.

We hoopten dat de regen slechts een bui zou zijn, maar deze hield aan. Ons geplande vertrek om 14:00 uur werd uitgesteld, maar om 15:00 moesten we toch echt gaan, wilden we voor het donker bij het klooster zijn. In eerste instantie bleek de enorme bui afgezwakt tot nog wat gespetter, maar we waren nog geen 5 minuten onderweg toen de hemel weer brak. We zijn al glibberend en glijdend en flink natgeregend (lees: doorweekt), uiteindelijk op de plek van de overnachting aangekomen. Daar hebben we de natte kleding ingeruild voor een droog pak en onze soppende sokken en schoenen ingewisseld voor een paar slippers. Ons slaapvertrek werd klaargemaakt: een grote ruimte die we deelden met de 6 Belgen, waar een soort van (heel erg dunne) matrassen werden neergelegd. Daar kwam een kussen bij, een deken en een dekbed. Koud zouden we het in elk geval niet krijgen ’s nachts.

Om 18:30 werd er weer flink uitgepakt qua eten. 4 soorten groenten en een curry van kip en zelfs patatjes! Dat alles kwam uit een vuurplaatsje in een bamboe hut, die tevens diende als restaurant. Gezeten op de grond, met een laag tafeltje en een Myanmarees biertje hebben we ons de hele boel laten welgevallen. We hebben nog erg gelachen om een jolige Jay Win (geef een Aziaat een biertje en het gaat mis), die in zijn staat van aangeschotenheid evengoed erg zorgzaam bleek. Niet alleen onze schoenen en sokken, maar ook die van de andere gasten werden zorgvuldig bij het vuurtje in de keuken gezet om te drogen. Na het eten is iedereen onder de wol gekropen, we lagen om 20:40 plat. Het beloofde een lange nacht te worden… Veel gedraai, want hard ‘bed’ en de diverse snurkgeluiden van de hele groep, zorgden ervoor dat vooral Meggy geen oog dicht heeft gedaan…

Om 7:00 uur zaten we aan het ontbijt, dat in de hoofdtempel werd geserveerd. Na een ‘vrijwillige’ donatie aan de enige monnik die het klooster telde (waardoor we ons afvroegen in hoeverre het niet inmiddels een verkapt guesthouse is) zijn we onze droge en doorrookte sokken en schoenen ingestapt om aan de terugweg te beginnen. Deze was aanzienlijk korter dan de heenweg; we hebben ongeveer 3,5 uur haast non-stop bergafwaarts gelopen. De weg was nog steeds erg glibberig, maar op welgeteld 10 druppels regen na, hielden we het droog. De onderweg door onze gids gemaakte bamboe wandelstokken, hielpen ons prima om niet steeds op onze waffeltjes te glijden.

Rond 11 uur waren we terug bij ons hotel. Na een lekkere warme douche (waar het in het klooster zwaar aan ontbrak) en een bord gebakken noodles met groenten, zijn we na twijfel toch nog naar de grotten gegaan, en daar hebben we achteraf gezien absoluut geen spijt van! We hebben ons heel decadent voor de deur af laten zetten, om zo de half uur durende klim te ontlopen. De hoofdgrot was zeer indrukwekkend, een waar gangenstelsel met hoge kamers vol met Boeddhabeelden. De meeste beelden zijn gedoneerd door mensen uit alle windstreken. Na een goed uur daar binnen te hebben rondgebanjerd, besloten we dat de andere twee grotten vast geen indruk meer zouden maken en zijn we weer teruggekeerd naar het hotel.

Inmiddels hebben we het diner erop zitten en zitten we aan de groene thee op de hotelkamer. Na zoveel lichaamsbeweging + weinig nachtrust, zullen we vannacht vast slapen als roosjes. Morgen vertrekken we direct na het ontbijt naar de volgende bestemming: het Inle meer.