Schuitje varen, biertje drinken
Door: M&K
Blijf op de hoogte en volg Meggy
22 November 2012 | Myanmar, Nyaungshwe
Na wederom een oersaai ‘continentaal’ ontbijt werden we vanmorgen om 8:00 opgehaald en naar de boot, ons vervoermiddel voor vandaag, gebracht. Het was nog erg bewolkt, maar eenmaal goed op het open water van het meer, won de zon aan kracht en verdreef de meeste bewolking tot er ideale luchten voor mooie foto’s ontstonden. Jammer genoeg kwam Kris er pas toen achter dat ze de accu na opladen niet terug had gestopt in de camera….helaas! Gelukkig had Meggy haar camera ook mee, inclusief nog iets van batterijspanning, dus hebben we nog iets van plaatjes kunnen schieten.
De eerste stop van de dag was in een dorp op palen gebouwd, bij een souvenirshop. Hoewel we er naar boven gingen met een heel tegendraads gevoel (écht niet dat we iets gaan kopen!), liepen we naar buiten met voor beiden het eerste heuse souvenir. Ik kan nu omschrijven wat het is, maar dan nog gaat niemand er beeld bij krijgen, dus laat ik het maar achterwege.
De volgende stop was in hetzelfde dorp bij een zilversmid. Stapsgewijs leerden we er hoe zilver werd gewonnen uit steen en uiteindelijk werd verwerkt tot sierraden en snuisterijen. Hier konden we gemakkelijk de drang om iets te kopen onderdrukken.
De weg vervolgde zich door smalle, rivierachtige stukken, aan weerskanten omgeven door prachtig groen van allerlei gewassen. Bij de stop voor de Shwe Inn Thein Paya pagoda was een file ontstaan, waar onze bootsjongen de boot behendig langs voer om ons op een rustig stuk even verderop af te zetten voor het bezoek aan de Pagoda. Zoveel Boeddhabeelden als we in de grotten hadden gezien, zoveel stupa’s leken er in en rond deze tempel te staan. De meesten van blinkend goud(-verf, zijn ze hier dol op), maar wij vonden toch die met de verweerde betonlook mooier.
Inmiddels was het tijd voor een lunch en daarvoor werden we netjes afgezet bij een restaurant op palen met een fantastisch uitzicht over het meer met in de verte 2 kloosters. Tot nu toe valt het ons op dat in de dorpen en steden vrij grote kloosters (meervoud) staan. Het beoefenen van het geloof is hier nog steeds een groot onderdeel van het dagelijks bestaan. In Nyaung Shwe alleen al staan vlak bij elkaar 3 kloosters, met gezamenlijk zo’n 450 monniken en novices, en dat op een populatie van zo’n 10000. Ook murmelen verkopers en gidsen zo af en toe wat voor zich uit en het lijkt er dan op of ze in gebed zijn (bij de volgende doortastende bui zullen we dat zien te achterhalen). Het eten was prima, het biertje iets te enthousiast, waardoor we wat loom weer op de boot stapten voor het vervolg van de trip.
De kapitein (die overigens van opschieten hield en iedereen voorbij zoefde, zodat we het idee kregen in een speedboot te zitten) voer ons eerst naar een hele kleurrijke, naar onze smaak vrij lelijke, modernere tempel, waar het ontzettend druk was. Toen hij wat rondjes aan het varen was om plek te zoeken om aan te meren, hebben we hem vriendelijk verzocht hier lekker aan voorbij te varen. Op naar een weverijtje dan maar. Onze porties argwaan opzijzettend, ontdekten we dat het heel leuk is deze werkplaatsjes te bezoeken en dat men hier stukken minder opdringerig is in het laatste deel van de rondleiding, de winkel, dan bijvoorbeeld in Vietnam. Zo keken we in de weverij verwonderd naar de vrouw die zeer behendig vezels uit de stelen van lotusbloemen haalde, om deze samen te rollen tot een dun touw. Dit wordt daarna gesponnen tot iets dikker touw en na kook- en kleurbeurten, verwerkt tot textiel, al dan niet gecombineerd met zijde. De zijde wordt overigens ingekocht in Mandalay. Toen we uitgelegd kregen dat voor een beetje shawl van pure lotusvezel zo’n 600 stengels nodig zijn, begrepen we ook de prijskaartjes die aan de koopwaren in de winkel hingen.
De volgende halte was een smid. Voor de show werd er toen wij binnen kwamen vers metaal gesmeed door 4 jongens: de eerste haalde het ijzer uit het vuur, waarna er door de andere 3 in een heel ritmisch tempo, maar zeer vlot achter elkaar met zware hamers op werd gemept. Via een geweldige route vervolgde de waterweg. We kwamen door de drijvende tuinen, een flink stuk van het meer dat wordt gebruikt voor landbouw, maar dan op water. Heel bijzonder om te zien. Er wordt voornamelijk tomaat gekweekt. Ook voeren we door een dorp op palen, waar met veel zorg een soort van voortuintjes is aangelegd met allerlei bloeiend spul.
De sigarenmakerij was de laatste werkplaats die we bezochten. Een zestal dames zaten noest Birmese sigaren te rollen, terwijl er uitleg werd gegeven over de ingrediënten. Naast tabak wordt er gebruik gemaakt van kruiden en specerijen, waaronder tamarinde en steranijs. E.e.a. wordt samengerold, en in een enkel blad van een speciaals soort boom (die we in Pindaya gezien hadden) gerold om er vervolgens een filter van maïsplanten in te steken. Dit alles wordt bij elkaar gehouden door een likje plakrijst. Heel biologisch!
De laatste stop voor de terugweg naar Nyaung Shwe was bij het Nga Hpe Kyaung klooster (je snapt dat we zelden een naam onthouden en alles terug moeten zoeken). Ook wel de ‘jumping cat monestry’ genaamd, omdat er katten zijn die door hoepeltjes springen. Toen wij er waren was het meer de ‘sleeping cat monestry’. Het spul lag zalig op de koele vloer van de tempel op een hoopje een grote tuk te plegen. Geen beweging in te krijgen. De tempel was verder een mooi exemplaar, uitzonderlijk voor hier eens eentje zonder flikkerende gekleurde lichtjes her en der. Wel apart: de ingelijste posters van een Louis Vutton campagne aan de muur… Ja, er staan ook monniken op de afbeeldingen, maar het gaat om het kekke jurkje, waar je dan weer liever niet mee in een tempel wordt gezien…
Vanavond hebben we weer prima gegeten in een gezellig backpackerstentje om de hoek van het hotel. De lunches en diners zijn, in tegenstelling tot de wat jammere ontbijtjes, erg smakelijk met bakken vol lekkere groenten en heerlijke curry’s.
De eerste stop van de dag was in een dorp op palen gebouwd, bij een souvenirshop. Hoewel we er naar boven gingen met een heel tegendraads gevoel (écht niet dat we iets gaan kopen!), liepen we naar buiten met voor beiden het eerste heuse souvenir. Ik kan nu omschrijven wat het is, maar dan nog gaat niemand er beeld bij krijgen, dus laat ik het maar achterwege.
De volgende stop was in hetzelfde dorp bij een zilversmid. Stapsgewijs leerden we er hoe zilver werd gewonnen uit steen en uiteindelijk werd verwerkt tot sierraden en snuisterijen. Hier konden we gemakkelijk de drang om iets te kopen onderdrukken.
De weg vervolgde zich door smalle, rivierachtige stukken, aan weerskanten omgeven door prachtig groen van allerlei gewassen. Bij de stop voor de Shwe Inn Thein Paya pagoda was een file ontstaan, waar onze bootsjongen de boot behendig langs voer om ons op een rustig stuk even verderop af te zetten voor het bezoek aan de Pagoda. Zoveel Boeddhabeelden als we in de grotten hadden gezien, zoveel stupa’s leken er in en rond deze tempel te staan. De meesten van blinkend goud(-verf, zijn ze hier dol op), maar wij vonden toch die met de verweerde betonlook mooier.
Inmiddels was het tijd voor een lunch en daarvoor werden we netjes afgezet bij een restaurant op palen met een fantastisch uitzicht over het meer met in de verte 2 kloosters. Tot nu toe valt het ons op dat in de dorpen en steden vrij grote kloosters (meervoud) staan. Het beoefenen van het geloof is hier nog steeds een groot onderdeel van het dagelijks bestaan. In Nyaung Shwe alleen al staan vlak bij elkaar 3 kloosters, met gezamenlijk zo’n 450 monniken en novices, en dat op een populatie van zo’n 10000. Ook murmelen verkopers en gidsen zo af en toe wat voor zich uit en het lijkt er dan op of ze in gebed zijn (bij de volgende doortastende bui zullen we dat zien te achterhalen). Het eten was prima, het biertje iets te enthousiast, waardoor we wat loom weer op de boot stapten voor het vervolg van de trip.
De kapitein (die overigens van opschieten hield en iedereen voorbij zoefde, zodat we het idee kregen in een speedboot te zitten) voer ons eerst naar een hele kleurrijke, naar onze smaak vrij lelijke, modernere tempel, waar het ontzettend druk was. Toen hij wat rondjes aan het varen was om plek te zoeken om aan te meren, hebben we hem vriendelijk verzocht hier lekker aan voorbij te varen. Op naar een weverijtje dan maar. Onze porties argwaan opzijzettend, ontdekten we dat het heel leuk is deze werkplaatsjes te bezoeken en dat men hier stukken minder opdringerig is in het laatste deel van de rondleiding, de winkel, dan bijvoorbeeld in Vietnam. Zo keken we in de weverij verwonderd naar de vrouw die zeer behendig vezels uit de stelen van lotusbloemen haalde, om deze samen te rollen tot een dun touw. Dit wordt daarna gesponnen tot iets dikker touw en na kook- en kleurbeurten, verwerkt tot textiel, al dan niet gecombineerd met zijde. De zijde wordt overigens ingekocht in Mandalay. Toen we uitgelegd kregen dat voor een beetje shawl van pure lotusvezel zo’n 600 stengels nodig zijn, begrepen we ook de prijskaartjes die aan de koopwaren in de winkel hingen.
De volgende halte was een smid. Voor de show werd er toen wij binnen kwamen vers metaal gesmeed door 4 jongens: de eerste haalde het ijzer uit het vuur, waarna er door de andere 3 in een heel ritmisch tempo, maar zeer vlot achter elkaar met zware hamers op werd gemept. Via een geweldige route vervolgde de waterweg. We kwamen door de drijvende tuinen, een flink stuk van het meer dat wordt gebruikt voor landbouw, maar dan op water. Heel bijzonder om te zien. Er wordt voornamelijk tomaat gekweekt. Ook voeren we door een dorp op palen, waar met veel zorg een soort van voortuintjes is aangelegd met allerlei bloeiend spul.
De sigarenmakerij was de laatste werkplaats die we bezochten. Een zestal dames zaten noest Birmese sigaren te rollen, terwijl er uitleg werd gegeven over de ingrediënten. Naast tabak wordt er gebruik gemaakt van kruiden en specerijen, waaronder tamarinde en steranijs. E.e.a. wordt samengerold, en in een enkel blad van een speciaals soort boom (die we in Pindaya gezien hadden) gerold om er vervolgens een filter van maïsplanten in te steken. Dit alles wordt bij elkaar gehouden door een likje plakrijst. Heel biologisch!
De laatste stop voor de terugweg naar Nyaung Shwe was bij het Nga Hpe Kyaung klooster (je snapt dat we zelden een naam onthouden en alles terug moeten zoeken). Ook wel de ‘jumping cat monestry’ genaamd, omdat er katten zijn die door hoepeltjes springen. Toen wij er waren was het meer de ‘sleeping cat monestry’. Het spul lag zalig op de koele vloer van de tempel op een hoopje een grote tuk te plegen. Geen beweging in te krijgen. De tempel was verder een mooi exemplaar, uitzonderlijk voor hier eens eentje zonder flikkerende gekleurde lichtjes her en der. Wel apart: de ingelijste posters van een Louis Vutton campagne aan de muur… Ja, er staan ook monniken op de afbeeldingen, maar het gaat om het kekke jurkje, waar je dan weer liever niet mee in een tempel wordt gezien…
Vanavond hebben we weer prima gegeten in een gezellig backpackerstentje om de hoek van het hotel. De lunches en diners zijn, in tegenstelling tot de wat jammere ontbijtjes, erg smakelijk met bakken vol lekkere groenten en heerlijke curry’s.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
