Bezoek aan koningssteden Amarapura, Sagain en Ava

Na een mager, maar goedbedoeld ontbijtje worden we om half negen weer opgehaald door 2 man sterk. De chauffeur blijkt er een in opleiding te zijn, die wel kan rijden hoor, maar de weg naar de bezienswaardigheden in en om Mandalay nog moet leren vinden.

Allereerst bezoeken we de Mahamuni Pay, een boeddhistische tempel met een heel groot gouden Boeddhabeeld. Helaas en tot hevige verontwaardiging van Kris, mogen vrouwen niet bij het beeld komen. Vooral mannen zijn wél hoogstverbaasd dat ze het bordje met ‘Women not allowed’ fotografeert. Hoe krom kan het wezen! Wel mooi is om te zien hoe schilders de pilaren van de tempel met hele fijne penseeltjes beschilderen. Verder is men de tempel ook hier aan het voorzien van bladgoud. Ze zijn er dol op hier, maar wij vinden de oude verweerde tempels veel mooier. Tja, Birmezen zijn nou eenmaal dol op glans en glitter. Toch past het goud hier wel beter bij het zwart en dieprood van de pilaren dan in combinatie met spierwit.

De tweede stop is bij een groot klooster Mahaganayon Kyaung. Het was heel indrukwekkend, maar wel erg toeristisch. Tegen elf uur gaan de monniken eten; en dan gaan alle 1.500 monnikken in een dubbele rij naar de eetzalen. Een hele stoet trekt aan je voorbij. Ondanks de vele toeristen, heerst er een serene rust. Na het klooster een fotostop bij een meer waar de U-Bein-brug te zien is. Met behulp van ossen wordt aan de oever de grond bewerkt. De gids belooft ons dat we tegen zonsondergang vlak bij de brug gaan kijken.

Op naar ons volgende doel, Sagain. Deze oude stad is tegen een heuvel aan gebouwd en de heuvel is bezaaid met pagodes en tempels. We bezoeken er een paar. Vooral boven op de heuvel, heb je een geweldig uitzicht over de omgeving, de rivier en Mandalay. In die tempel, de Umin Thounzeh, wordt ons de weg gewezen door een oude monnik, een stilzwijgende figuur, die met handgebaren ons begeleidt. Hij weet de mooie plekjes. En zoals we al kunnen denken, verwacht hij daarvoor natuurlijk een beloning. Omdat we er vanuit gaan dat dat bedrag ten goede komt aan de tempel of het klooster, vinden we dit niet vervelend. Wél vervelend is dat er steeds verkopers met je mee gaan lopen. Ze zijn erg opdringerig en dat geeft een onbehaaglijk gevoel. Jammer, hoewel begrijpelijk, dat de commercie ook hier heeft toegeslagen. Dat is ook het geval bij de Soon U Ponya Shin Paya tempel, die we uitgesproken lelijk vinden, maar waar wel weer van het prachtige uitzicht kunnen genieten.

Na een overheerlijke lunch in een overdekt restaurant in een tropische tuin, rijden we naar een rivier, die we met een bootje oversteken naar Ava (of Inwe). We klimmen in een paardenriksja en hebben een heel leuke jonge driver. We hotsen en botsen over hobbelige wegen van de écht oude tempel Yedanasine Paya naar het houten klooster Bagaya Kyaung, dat heel solide op hele dikke palen gebouwd is, maar waar we wel twijfelen of de vloeren het wel zullen houden. Dit is meer onze stijl. Wat een mooie oude gebouwen. We genieten dan ook volop. Op de terugweg bezoeken we nog een oude uitkijktoren, de Nan Myin, en als laatste de werkelijk prachtige tempel Maha Aungmye Bonzan, welke naar voorbeeld van een houten tempel in steen is gebouwd. Het voordeel van deze trip is, dat er vrij weinig toeristen zijn die deze oase aandoen.

Aan het eind van de tocht laten we ons afzetten bij Ave Maria (ja, zo heet dat restaurant écht!). Het is een geweldige en luxe plek aan het water, waar we heerlijk een vers fruitdrankje bestellen, met stokjes vers gebakken cashewnoten eten en onze gepijnigde ledematen weer wat bij laten komen.

We steken de rivier weer over, waar onze trouwe chauffeurs op ons staan te wachten om ons, als beloofd, naar de U Bein brug te brengen. Het is druk, vooral op de brug en we besluiten dan ook om op de oever te blijven om onder en rond de brug mooie plaatjes te schieten van de zonsondergang. Terug bij ons in een steegje gelegen onderkomen, proosten we op een geslaagde dag met een koud biertje, voordat we onder een warme douche stappen. Toen we op zoek gingen naar een restaurantje dat wordt aangeprezen in de Lonely Planet, bleek dat deze twee slimme mutsen ergens in het gezoek en gedoe ons Rich Queen Guesthouse ergens ten onrechte hadden omgedoopt tot het Royal Guesthouse. Het laatste staat wel in de Lonely Planet, maar als je daarvan uitgaat tijdens het kaartlezen, gaat er iets mis… Uiteindelijk hebben we toch prima gegeten in een rommelig, met reizigers en locals gevuld Chinees restaurantje dat in zich in de buurt van ons onderkomen bevindt.

Morgen hebben we een dagje vrijaf. Echt uitslapen gaat ons hier niet lukken; het leven in de stad begint al rond 5 uur en dat hoor je luid en duidelijk. We gaan lekker wat slenteren door de stad (nu wel uitgaand van de juiste lokatie van het guesthouse), het paleis en fort bezoeken en een lunchplekje bezoeken dat ons is getipt door een Duitse dame waar we gezellig mee hebben zitten kletsen.