Dwalen waar eens koningen en koninginnen leefden

We kunnen ons voorstellen dat jullie denken: alwéér zo'n lap tekst. Deze verslagen vormen voor ons echter het reisdagboek. Maar jullie hoeven dat natuurlijk niet allemaal te lezen hoor.

Tussen 2 excursies door, vandaag een vrije dag. Na alle tempel- en kloosterbezoeken gister, hebben we besloten om vandaag rustig aan te doen. De hele ochtend lummelen we dan ook wat aan.
Tegen de middag starten we op weg naar het paleis. Blijkt toch verder dan we dachten. En het is bloedjeheet. Ook helemaal niet verstandig om zo’n trip rond het middaguur aan te vangen. Maar we zijn sportief en slaan elk aanbod van fietsriksja’s en brommertaxi’s af.
Onderweg ontmoeten we een heel leuk stel, die ook hun beroep hebben gemaakt van het vervoeren van mensen, zowel per brommer als per auto. We krijgen bijna spijt dat we alles bij het reisbureau geboekt hebben, want dit is toch ook heel leuk! Voor het geval we mensen met onze reisverhalen aangestoken hebben, hebben we hun mailadres.

Tegen half twee belanden we in een restaurantje, vlakbij de ingang van het paleis. Café Brolly is ons aangeraden door een Duitse dame, die in ons guesthouse logeert. En het blijkt ook heel erg goed te zijn. Vlakbij de drukke weg, is het een oase van rust, waar het goed toeven is. Onder het genot van een heerlijke lunch, komen we helemaal bij.

Dan op naar het paleis. Het officiële paleis is tijdens de 2e wereldoorlog platgebombardeerd. We zien dus een kopie. Het is prachtig! We dwalen door het paleis en door en om de (wel originele) bijgebouwen. Het tijdstip is prima, de bussen met toeristen hebben dit al allemaal gedaan, dus er loopt maar een handjevol mensen rond. We hebben dan ook overal volop de gelegenheid om prachtige foto’s te nemen.

Bij de uitgang proberen we een taxi terug te krijgen, want we zien die hele tocht te voet terug niet zitten. Dat mislukt, want Meggy wil in dit hectische verkeer, beslist niet op een brommertaxi. Op de bodem van een laadbak in een open taxi voor 8000 kyatt, zien we ook niet zitten. We lopen dus terug naar Café Brolly, bestellen daar een heerlijke café latte en fruitshake, plus een taxi. Blijkt bij vertrek dat dat ook een brommertaxi is. Als Meggy laat blijken dat ze dat niet aandurft, moeten we even wachten en brengt de eigenaar van de tent ons voor een luttel bedrag van 5000 kyatt het hele eind terug naar ons logeeradresje.
In tegenstelling tot gister, is onze kamer schoongemaakt en we genieten van een heerlijke douche, en daarna van een lekker koel biertje.

Verfrist en gelaafd beginnen we de tocht naar een restaurantje en wat we uitgekozen hebben ligt in de buurt van het paleis. We hebben bedacht dat we in de wat rustigere avonduren wel een fietsriksja willen proberen. Maar waar ze anders constant onze aandacht trokken, waren die riksjadrivers nu in geen velden of wegen te bekennen. We hadden echt honger toen we bij Marie Min aankwamen. Ja, alweer zo’n bekend in de oren klinkende katholieke naam. Marie heeft overigens heerlijk voor ons gekookt.
Op de terugweg komt er ook geen riksja voorbij. Maar het is lekker koel en de wandeling, voor een groot deel langs het water van de brede gracht rondom het paleis, is erg aangenaam. Misschien slapen we vannacht wel goed.

Morgenochtend vroeg vertrekken we weer voor een 2-daagse trip en overmorgen overnachten we hier nog een keertje. We krijgen dan wel een betere kamer. We zijn benieuwd.